دوران امام عسکری؛ مقدمه ارتباط غیر حضوری امامت و مردم

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، شیرین رجب زاده به تشریح دلایل مظلومیت ائمه اطهار پرداخت و گفت: عدم معرفت ما نسبت به امامان، عامل اصلی مظلومیت ایشان است، معرفت خود شامل شناخت شناسنامه‌ای، وصفی و جایگاهی است.

وی افزود: عامل دوم مظلومیت ائمه نداشتن یاری دهنده واقعی و عامل سوم نیز نداشتن محب و دوستدار واقعی است، در واقع ما دوستداران آن‌ها هستیم تا شیعیان آن‌ها و مودت واقعی را به آن عزیزان نداریم.

این مدرس دانشگاه، شرایط زندگی آن حضرت در سامرا را بسیار سخت توصیف کرد و گفت: ایشان از طریق وکلا و نماینده با مردم سخن می‌گفتند و امکان ارتباط حضوری و رو در رو را با مردم نداشتند.

رجب زاده افزود: امام جواد، امام هادی و امام عسکری علیهم السلام تلاش گسترده‌ای و سختی بسیار زیادی برای ایجاد تشکیلات وسیع برای برنامه دراز مدت و هدف والای خود که همان گسترش شبکه شیعه بود، متحمل شدند.

وی گفت: در این دوران تعداد شیعیان افزایش یافت و افراد به طرق مختلف از امام حسن عسکری استمداد می‌طلبیدند و از آنجایی که خلفای عباسی قدرت مقابله با ائمه در این دوران را نداشتند در جوانی آن‌ها را به شهادت رسانند.

حجت الاسلام علی گودرزی، مدرس حوزه و دانشگاه و کارشناس مذهبی نیز در ادامه برنامه گفت و گوی فرهنگی رادیو گفت و گو، زمان امام حسن عسکری و دو امام پیش از ایشان را دوران آماده سازی مردم برای ارتباط غیر حضوری معرفی کرد و افزود: مردم باید می‌آموختند که روی پای خودشان بایستند و عمده این آمادگی در دوران امام عسگری اتفاق افتاده است.

وی گفت: زمانی که امامان در میان مردم حضور داشتند و آن‌ها را یاری می‌کردند باز مشکلاتی وجود داشت، اما حالا مردم باید برای عدم حضور آماده می‌شدند، از این نظر این دوران بسیار حساس بود.

این کارشناس مذهبی تاکید کرد: امام حسن عسکری (ع) خیلی خوب در قالب ارتباطی که با وکلای خود داشتند و با تدابیر ویژه، مشکلات را برطرف می‌کردند و کم رنگ بودن حضور خود در میان مردم را جبران می‌کردند.

حجت الاسلام محمد معینیان مسئول امور مبلغین مجمع جهانی اهل بیت (ع) نیز گفت: امام حسن عسکری در کم‌ترین مدت امامت، سخت‌ترین و دشوارترین مقطع زمانی را نیز سپری کردند.

وی افزود: خود خلفا معترف بودند که با وجود تلاش بسیار زیاد بر علیه ائمه، نتواستند مردم را از اطراف آن‌ها پراکنده کنند.

مسئول امور مبلغین مجمع جهانی اهل بیت (ع) گفت: دولت عباسی تصرف آنچنانی در منطقه نداشت و عمده مردمی که در سامرا و بغداد بودند تفکر مادی داشتند و به پست و مقام بسیار اهمیت می‌دادند و خاندان عباسی در میان مردم محبوب بودند.

حجت الاسلام معینیان افزود: مردم مدینه غالبا محبین اهل بیت بودند و فضا برای تبلیغ آیین ائمه بسیار مناسب بود بنابراین نتیجه گرفتند که امامان بزرگوار را تبعید کنند.

وی گفت: در تاریخ آمده است زمانی که می‌خواستند امام را از مدینه به سامرا منتقل کنند مردم آه، فغان و گریه سر می‌دادند که تا آن زمان مردم به این حد از فراق امام اندوهگین نبوده اند.