کاوش در قبرستان سه‌هزار ودویست ساله شهنه پشته بابل

به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مرکز مازندران، سرپرست تیم کاوش باستان‌شناسی تپه تاریخی بزرودپی بابل و استاد گروه باستان‌شناسی دانشگاه تهران گفت: در پاییز و زمستان ۱۳۹۷ ، یک تیم باستان‌شناسی به تپه باستانیِ بزرودپی بابل به کاوش پرداختند و یافته‌های این کاوش نشان می‌داد که قدیمی‌ترین دوره استقرار در این محوطه مربوط به حدود ۵ هزار سال پیش است.
دکترحسن فاضلی نشلی افزود: علاوه‌بر این ، گروه کاوش موفق شد در این فصل به مدّت یک هفته در محوطه باستانی روستای شهنه‌پشته که در فاصله حدود ۵ کیلومتری تپه بزرودپی بندپی غربی بابل قرار دارد، به کاوش بپردازد.

• روستای شَهنه‌پشته حاجی‌مهدی در دهستان خوش‌رود از توابع بخش بندپی غربی شهرستان بابُل واقع شده است. محوطه باستانیِ شهنه‌پشته که در اقلیم جنگلی و چراگاهی قرار دارد از نیمه دهه ۱۳۸۰ هدف حفاری‌های سودجویان آثار تاریخی قرار داشت و بسیاری از قبور و اشیای داخل آن که قدمتی حدود سه‌هزار ساله دارد ، به یغما رفته است.
• پس از آن بود که گروه کاوش باستان‌شناسی در تپه بزرودپی ناچار شد به مدّت یک هفته در محوطه باستانی روستای شهنه‌پشته به کاوش اضطراری بپردازد. گروه کاوش در محدوده چاله‌های برجای مانده از حفاری‌های غیرمجاز، شش ترانشه ایجاد کردند که در نتیجه اشیایی همچون زیورآلات از جنس سنگ‌های قیمتی و نیمه‌قیمتی، صدف‌های دو کفه‌ای و ابزارآلات مفرغی جنگی به‌دست آمد.

استاد گروه باستان‌شناسی دانشگاه تهران بیان کرد: پس از کاوش اضطراری دی ۱۳۹۷ در محوطه شهنه‌پشته، گروه کاوش بار دیگر در خرداد ۱۳۹۹ به‌صورت اختصاصی، کاوش در این محوطه را آغاز کردند. تا زمان تهیۀ این گزارش، پنج ترانشه به ابعاد مختلف در محوطه ایجاد شد.

کشف 15 اسکلت در حفاری های محوطه شهنه‌پشته 
عضو هیات علمی دانشگاه و معاون هیات باستان‌شناسی این محوطه نیز دربارۀ یافته‌های تدفینی شهنه‌پشته گفت: از ١٥ اسکلت یافت شده، چهار اسکلت از بقایای حفاری‌های غیرمجاز و ١١ اسکلت از کاوش باستان‌شناسی به‌دست آمده است.

مجتبی صفری افزود: از این تعداد، چهار تدفین از نوع خمره‌ای بود که دو تدفین آن از بقایای حفاری‌های غیرمجاز و دو تدفین نیز حین کاوش به‌دست آمد. هر چهار تدفین مذکور مربوط به کودکان زیر دَه سال بودند. زیر خمره‌های سفالی را با قلوه‌سنگ‌هایی فرش کرده بودند که احتمالاً برای ایستایی خمره به کار رفته بود. هشت تدفین دیگر از نوع چاله‌ای و بدون ساختار سنگ‌چین و خشتی است.

بیشتر بخوانید: سابقه ۵۰۰۰ ساله مهاجرت پذیری در مازندران

او گفت: این تدفین‌ها متعلق به افراد جوان و میان‌سال بوده و اسکلت‌ها در حالت بالاتنه طاق‌باز و پایین‌تنه چمباتمه‌ای دفن شده بود. خنجر، سرپیکان و بازوبند‌های مفرغی از مهم‌ترین یافته‌های داخل قبور بوده است. از کشفیات این فصل کاوش، دو تدفین به دلیل آنکه نمونه مشابه آن تاکنون در مازندران یافت نشده، بیشتر مورد توجّه قرار گرفته است. یک تدفین مربوط به زن جوانی است که روی لگن و مچ پای چپش اشیاء تزئینی به شکل نقوش گیاهی از جنس خمیر شیشه سیاه رنگ، بسته شده بود که به دلیل نوع خاک، این خمیر شیشه به استخوان‌ها چسبیده بود. تدفین دیگر مربوط به یک مرد است که گردن‌بندی از جنس سنگ عقیق بر گردن داشت.

حفاری های غیرمجاز بلای جان کاوشگران
معاون هیات باستان شناسی شهنه پشت افزود: در بحث آسیب‌شناسی، می‌توان به حجم حفاری‌های غیرمجاز در این محوطه اشاره کرد، که سبب‌شده است باستان‌شناسان در ایجاد ترانشه در نقاط مورد نظر خود با مشکل روبه‌رو شوند. همچنین با توجّه به رطوبت بالا، شیب زمین و نوع خاک منطقه، به‌ویژه در این محوطه، پیدا کردن چاله تدفین بسیار دشوار است. در نتیجه گروه مجبور است بیشتر ترانشه‌ها را روی یال محوطه ایجاد کنند.

تیم باستان‌شناسی محوطه شهنه‌پشت مطابق برنامه ریزی قرار است تا نیمه تیرماه امسال به کاوش در این محوطه ادامه دهند و یافته‌های استخوانی را برای تاریخ‌گذاری و مطالعه دقیق‌تر به آزمایشگاه‌های دانشگاه‌های آلمان ارسال کنند.

یافته های 5 هزار ساله در بابل