پیامد اقتصادی کرونا؛ بی خانمان‌ها بیشتر می‌شوند

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما؛ شبکه تلويزيوني دویچه وله در دو گزارش مجزا، از پیامد‌های اقتصادی ناشی از شيوع کووید ۱۹، اعلام کرد هم در آمریکا و هم در آفریقای جنوبی، آسیب اقتصادي کرونا باعث افزایش شمار بیکاران و به تبع آن بی خانمان‌ها شده است و همین شمار چادر‌ها یا حلبی آباد‌هایی را که بی خانمان‌ها در آن سکونت می‌کنند را روز به روز بیشتر می‌کند.

شبکه تلویزیونی دویچه وله گزارش داد: توماس گومال خود را فردي خوش شانس می‌داند، زیرا این مرد سی و پنج ساله ساکن فینکس در آریزونا بالاخره توانسته است کاری تمام وقت پیدا کند؛ آن هم بعد از چند ماه بیکار بودن.
گومال: خوب مدتی بعد از شروع همه گیری، درآمد‌های ما از چهل به بیست و بعد از مدت زمان کوتاهی همین بیست نیز تقریبا به صفر رسید و در این موقع بود که مجبور به کناره گیری و پر کردن فرم بیکاری شدم تا اوضاع بهتر شود. این نخستین باری بود که چنین درخواستی را ارائه دادم.
پرداخت بیمه بیکاری از واشنگتن و دولت ایالتی تا حدودی، وی را سر پا نگهداشت تا اینکه در نهایت، اجاره خانه هایش عقب افتادند. این نیز پیامد‌هایی داشت. با وجود فرمانی که فرماندار ایالت آریزونا در خصوص تعویق تخلیه امضا کرده بود، توماس مجبوربه تخلیه خانه خود شد. خانه جدید وی اکنون موتل دلریو است که هفته‌ای سیصد دلار برای آن پرداخت می‌کند.
گومال: وقتی که حکم تخلیه برای شما صادر می‌شود پیدا کردن آپارتمان جدید برای اجاره کردن بسیار دشوار است.
برای کن فورک، رئیس سازمان حمایت از مستاجران در آریزونا، مورد توماس یکی از موارد بسیاری است که هروز با آن‌ها سر و کار دارد. کووید ۱۹ باعث شد ه است که مردم کار خود را از دست بدهند؛ در نتیجه بسیاری نمی‌توانند خانه اجاره کنند، از خانه‌های خود بیرون انداخته می‌شوند و به خیابان‌ها می‌روند و همین مساله باعث می‌شود که همه گیری تشدید شود.
کن می‌گوید: این وضعیت برنده‌ای ندارد؛ این وضعیت باخت باخت است که راه حلی مناسب مادامی که بتوانیم این ویروس را اداره کنیم، وجود نخواهد داشت. بخصوص اینکه وقتی مردم به خیابان‌ها می‌ریزند، ویروس از فردی به فردی و از یک طبقه اجتماعی به دیگری منتقل می‌شود و اینگونه دیگر کسی ایمن نمی‌ماند.
ایمنی چیزی است که این زن، جولی بروور چندین ماه است که اثری از آن نمی‌بیند. شئف، همسر وی در ابتدای همه گیری مرخص شد و سپس به کووید مبتلا شد. این زن و پسرش هم مبتلا شدند. بروور می‌گوید این تابستان، بدترین تابستان بود که همه ما کرونا گرفتیم، کاری نداشتیم و هر اتفاق بدی که ممکن بود بیفتد، افتاد.
جولی به نوعی بیماری نادر به نام سندرم شخصی سفت (Stiff-person syndrome (SPS) مبتلاست که امکان کار کردن ندارد و برای همین از حمایت تامین اجتماعی برای پرداخت اجاره استفاده می‌کند.
جولی: پنجاه و سه دلار از حقوق تامین اجتماعی من بعد از پرداخت اجاره باقی می‌ماند و همیشه این نگرانی را داریم که چه می‌شود و چه باید کرد. اینکه غذایی باقی می‌ماند یا اینکه این ماه باید به بانک غذایی مراجعه کنم.
جولی این نگرانی را دارد که اوضاع ممکن است به مراتب بدتر هم بشود و برای همین هم پیامی برای واشنگتن دارد. جولی می‌گوید: هر سه قوه حکومتی باید کنار هم بیایند و طرحی مناسب برای مردم پیدا کنند. این مساله بسیار جدی است و باید بتوانند گرد هم بیایند و طرحی خوب پیدا کنند و همین الان هم این کار را باید انجام بدهند. همین حالا! هم حتی نمی‌تواند در اینجا کافی باشد، زیرا در اینجا در سایه ساختمان پارلمان ایالتی در آریزونا، این شهری چادری از بی خانمان‌ها هر روز بزرگتر می‌شود.

کایه لیچا، بزرگترین شهرک اطراف کیت تاون به شمار می‌آید که بیش از یک میلیون نفر از جمله زولیکا ویلینگنمی در اینجا زندگی می‌کنند. یک ماه پیش وی دیگر نتوانست از عهده پرداخت اجاره برآید و از این رو سر از اینجا و خانه‌ای سر هم بندی (حلبی آباد) شده در آورد. صد‌ها نفر دیگر نیز همین وضعیت را دارند و نام این منطقه را کووید ۱۹ گذاشته اند.
زولیکا ویلینگنمی می‌گوید: همه این اتفاقات به خاطر کووید روی داده است. همه کارهایمان را از دست داده ایم و چیزی برایمان باقی نمانده است. از این روست که نام کووید ۱۹ را روی اینجا گذاشته ایم.
زولیکا خانه سر هم بندی شده اش را که به همراه پسرش در آنجا زندگی می‌کنند به ما نشان می‌دهد. زولیکا می‌گوید: اینجا خیلی کوچک است و فقط یک تختخواب دارد و مساله اینجاست که کودکان قرار است کجا بخوابند؟ همانطور که می‌بینید خانه من چکه هم می‌کند و من نمی‌دانم در حال حاضر برای حل این مساله چه باید بکنم، زیرا پولی هم ندارم.
خانواده‌ها در اینجا اجاره‌ای پرداخت نمی‌کنند، ولی زمین به آن‌ها تعلق ندارد. در اینجا خانه‌های زیادی درست شده اند و بسیاری در اینجا می‌گویند از سر ناچاری سر از اینجا در آورده اند زیر توان پرداخت اجاره را ندارند، ولی از سوی دیگر مقامات شهری می‌گویند این هجوم گسترده به زمین‌های دیگران مایه گرفتاری‌های زیادی شده است.
مقامات شهری می‌گویند در شش هفته گذشته بیش از سی نقطه از اشغال گسترده شهری را شناسایی کرده اند؛ نظم و قانون در خطر هستند و این شهر در سال گذشته سیصد هکتار از زمین‌های خود را از دست داده است.
مقام شهری (ژان پییر اسمیت) می‌گوید: این زمین برای هر منظوری که باشد، از دست می‌رود. خواه بیمارستان باشد، مدرسه یا کلینیک باشد. اگر زمینی آزاد باشد دلیل این است که قرار است برای منظوری به کار برود و در اینجا باید گفت این جنگ اشغالگران زمین علیه دولت نیست بلکه نبردی بین اشغالگران زمین با شهر کیپ تاون و ساکنان محلی آن است.
از ماه ژوئن به این سو، مقامات شهری مجبور به برچیدن شصت هزار مورد از این خانه‌ها شده اند که در مواردی کار به خشونت کشیده شده است. این مرد از خانه حلبی خود بیرون رانده شده است. دادگاه اعلام کرده است که مقامات شهری باید حکم دادگاه را برای بیرون راندن این افراد داشته باشند و برای کسانی که بیرون رانده می‌شوند باید جایگزینی ارائه کنند. با این حال این شهر برای چهارصد هزار نفری که هم اکنون نیز در انتظار خانه‌های اجتماعی هستند، توان ندارد.
ژان پییر اسمیت از مقامات شهری کیپ تاون می‌گوید: این صف برای خانه دار شدن کوتاه‌تر نمی‌شود و دلیل اینکه این صف کوتاه‌تر نمی‌شود این است که افرادی مدام در صف جلو می‌زنند. مثلا شما در صف سینما یا بانک ایستاده اید، ولی هرگز نوبتتان نمی‌رسد، زیرا همیشه کسانی هستند که در صف جلو می‌زنند و در نهایت شما خشمگین می‌شوید.
زولیکا وخانواده اش مدتهاست که خواستار آپارتمانی در شهر هستند که تا کنون درخواست‌های آنان بی نتیجه مانده است.
زولیکا: دولت باید نیاز‌های ما را تامین کند، زیرا به چیز‌هایی مانند دستشویی، برق و آب نیاز داریم و باید این‌ها را از دولت بگیریم و این حق ماست. اگر در چنین جایی زندگی می‌کنیم علت این است که مجبور هستیم. وقتی نیاز به رفع حاجتی دارید، مجبورید که پاکتی در دست بگیرید و کار خود را در آن بکنید و برای همین هم هست که این اطراف پر از این چیزهاست (مدفوع).
زولیکا به این نتیجه رسیده است که در آینده نیز در چنین جایی زندگی خواهد کرد، زیرا دستور تخلیه یک و نیم سالی طول می‌کشد. پلیس در حال حاضر اقدامی برای مداخله انجام نمی‌دهد و در حوالی خانه وی هم هر روز خانه‌های سر هم بندی شده هر روز بیشتر می‌شوند.